सम्झेर ती दिनहरु

१.

संघमा लाग्दा जागिर खुस्कियो

२०५६ मंसिरमा काठमाडौँको कुलेश्वरस्थित भिनाजुको सिनिक फोटो स्टूडियोमा काम गर्दै पढ्दै थिएँ । नेपाल मगर विद्यार्थी संघको दोस्रो महाधिवेसन -२०५६ मंसिर २४,२५ र २६) मा हुने जानकारी पाएपछि झापामा रहेका दाइ विष्णु खपांगीलाई प्रतिनिधि बन्ने ब्यवस्था गरिदिन अनुरोध गरेँ । भिनाजुलाई एक महिनाअघि नै मंसिरको २४ गते घर जाने जानकारी गराइसकेको थिएँ -महाधिवेसनमा जाने भनेको भए अनुमति नदिन सक्थे) । मंसिर २४ गते महाधिवेसन उदघाटन भयो, सोही साँझ भिनाजुसित भोलि घर जाने स्मरण गराएँ । उनले साहुजीको सक्कलीरुप रवाफ देखाए । म पनि के कम, साथीहरुसित खर्च सापटी काढेर २५ गते बिहानै बन्दसत्रस्थल त्रिविवि कीर्तिपुर पुगेँ । महाधिवेसनमा सम्पन्न भएपछि दाइसित घर -झापा) गएँ । भिनाजुले घरबाट फर्कनअघि एकपटक फोन गर्न भनेका थिए । गरेँ, स्टूडियोमा मेरो आवश्यकता नभएको उनले जानकारी गराए । मगर विद्यार्थी संघप्रतिको आशक्तिले पहिलोपटक पाएको बेतलवी जागिर खुस्क्यो ।

२.

भोको पेटमा समाज बदल्ने सपना

२०६१ सालतिर हुनुपर्छ मगर विद्यार्थी संघका तत्कालिन महासचिव भूपेन्द्र पुलामी र म धनकुटा र इलामको कार्यक्रमका लागि प्रस्थान गर्यौँ । कहिले मैले, कहिले उनले लागेको खर्च गर्दै गयौँ । बस भाडा, खाना, खाजा खर्च तिर्दै आयौँ । कार्यक्रममा आउनजान कति खर्च लाग्छ सगोलमा हिसाब भए पनि कोसित कति पैसा छ भन्ने हिसाब गरेका थिएनौँ । इलाममा कार्यक्रम सकेर बस चढेदेखि मसित जम्माजम्मी पचास रुपियाँ पनि बचेन । म ठान्थेँ उनीसित पैसा बचेको होला । उनीसित पनि पैसा सकिएको रहेछ उनले पनि ठान्दा रहेछन् मसित पैसा बचेको होला ।

बेलुकी भात खाने बेला आयो । आफूसित पैसा नभएपछि सकसक भयो । मैले मुख फोरेँ, के खाने सर मसित त पैसा सकियो सरसित कति छ ? उनले पनि गोजी टक्टक्याएर भने, मसित पनि पैसा सकियो सर । दुईजनाको गोजी टक्टक्याउँदा करिब ५० रुपियाँ जम्मा भयो । राजमार्गको छेउमा ठडिएको पसलमा उमालेको चाउचाउ आधा पेट खाएर मगर जातिको मुक्तिको मीठो सपना देख्यौँ ।

३.

पैसा नभएर प्लेन चढियो

२०६० को वैशाखमा पोखराको पृथ्वीनारायण क्याम्पसमा मगर विद्यार्थी संघको प्रशिक्षण कार्यक्रम राखिएको थियो । काठमाडौँबाट अध्यक्ष झकेन्द्र घर्ती र म गयौँ, डा. केशरजंग बराल पोखरामै थिए । प्रशिक्षण सकियो । भोलिपल्ट नेपाल बन्द थियो । पोखरा, बगरबाट तातो पीच सडक नाप्दै नेपाल मगर संघका हालका अध्यक्ष झकबहादुर थापाको घर पार्दी गएर बस्यौँ । काठमाडौँबाट छुट्दा मसित ५०० रुपियाँ थियो, झकेन्द्रसित त्यस्तै ५०० जति थियो होला । मेरो पैसा बस भाडा ठिक्क । खाना खर्च तिर्दा उनीसित पनि आधाउधी जति बच्यो होला ।

साथमा पैसा नभएकोले र्फकँदा प्लेनमा फर्कने व्यवस्था गरेका थियौँ किनकि त्यतिबेला मगर विद्यार्थी संघको मुखपत्र लीसारमा -शाही) नेपाल वायुसेवा निगमको विज्ञापन छापेवापत टिकट पाइन्थ्यो । रात पार्दीमा गुजारेर बिहान केन्द्रीय सदस्य प्रेम थापालाई भेट्न महतगौँडा गयौँ । कुखुरा फार्म चलाएर बसेका थापाले बिहानको भान्सा गराए । फर्कने बेला भयो, पैसा जम्माजम्मी २५० रुपियाँ बाँकी रहेछ । प्लेन टिकट सित्तैमा पाइए पनि एयरपोर्ट ट्याक्स तिर्नुपर्ने थियो । पहिलोपटक धर्ती छोड्न लागेका हामी दुई मनुवालाई त्यो ट्याक्स कति लाग्छ थाहा थिएन ।

झकबहादुर थापासित केही पैसा सापट माग्नुपर्ला भनेर झकेन्द्रजीले भन्नुभयो । तर घर पुग्दा थापा बाहिर गइसकेका रहेछन् । म्याडमलाई माग्न असजिलो लाग्यो । के गर्ने, अरु उपाय थिएन । जे होला भनेर विमानस्थल छिर्यौँ । धन्न त्यतिबेला एयरपोर्ट ट्याक्स जनही ११५ रुपियाँ रहेछ । दुईभाइसित बचेको २५० रुपियाँले एयरपोर्ट ट्याक्स मात्र तिर्न पुगेन कि त्रिभुवन विमानस्थल गेटबाट प्रतिव्यक्ति १०/१० रुपियाँ भाडा तिरेर आआफ्नो घर पनि पुग्यौँ ।

४.

बालबाल फुटबाट जोगियो

संकटकालको महाकालरात्रीमा नेपाल मगर विद्यार्थी संघको महाधिवेसन बुटवलमा तोकियो । देशको परिस्थिति झन् जटिल हुँदै जाँदा बुटवलमा महाधिवेसन त केन्द्रीय समितिको बैठक समेत बस्न नसक्ने अवस्था आयो । अध्यक्ष झकेन्द्र घर्तीलाई काठमाडौँमै सुरक्षाकर्मीले निगरानी राखेर हैरान पारेका थिए । महाधिवेसन गर्न एकवर्ष ढिला भइसकेको थियो । सबै तथ्यलाई विश्लेषण गरेर महाधिवेसन काठमाडौँ सारियो ।

बुटवलबाट काठमाडौँ महाधिवेसन सारिएकोमा तत्कालीन उपाध्यक्ष प्रकाश राना, केन्द्रीय सदस्य टेकबहादुर मास्की रानाको अगुवाईमा विरोध मात्र भएन । महाधिवेसन बुटवलमै हुने प्रचारबाजी समेत पत्रपत्रिकामार्फत गरियो । अलगअलग दुईवटा महाधिवेसन हुने समाचार पत्रपत्रिकामा आउन थालेपछि तत्कालीन महासचिव भूपेन्द्र पुलामी, सचिव भोजविक्रम बुढा र म रहेको ट्रोइका वार्ताका लागि बुटवल प्रस्थान गर्यो । बिहानैदेखि वार्ता गरौँ भनेर टेकबहादुर र प्रकाशलाई फोन गर्दा हैरान भइयो । टेकबहादुर आए, आफ्ना कुरा राखे गए तर प्रकाशले आउँछु आउँछु भन्दै हामीलाई दिनभर कुराए मात्र ।

दिनभर न्यू इरा होटलमा सुतेर कटायौँ । साँझ करिब ५ बजे नेपाल मगर संघका तत्कालीन अध्यक्ष क्याप्टेन यमबहादुर बुढाथोकीको पहलमा मगर संघका राष्ट्रिय पार्षद केशव सूर्यवंशीसित भेट भयो । उनैले पहल गरेपछि प्रकाश छ बजेतिर वार्तामा आए । लामो छलफलपछि लुम्बिनी र बाग्मतिका अगुवा कार्यकर्ता, केन्द्रीय सदस्यहरु तथा पार्षदहरुको बैठक राख्ने र सो बैठकको निर्णय सबैले मान्ने सहमतिमा हस्ताक्षर भयो ।

महाधिवेसनको दुईसाता अघि मंसिर २६ गते नारायणघाटमा बसेको संयुक्त बैठकले काठमाडौँमा, पहिले तोकिएकै समयमा महाधिवेसन गर्ने निर्णय गरेपछि मगर विद्यार्थी संघ फुट्नबाट बालबाल जोगियो ।

नेपाल मगर विद्यार्थि संघ काठमाडौँ जिल्ला समितिको मुखपत्र छलांगमा छापिएको